علی اکبر بابازاده پهلوانلو؛ محمدعلی اصلانخانی؛ علی محمد صفانیا؛ علی اصغر درودیان؛ مهدی گودرزی
چکیده
هدف تحقیق حاضر، تدوین چارچوب توسعه ویژگی‌های رفتاری برای سطوح مربیگری در ایران است. روش تحقیق اکتشافی و از لحاظ جمع‌آوری داده‌ها از روش آمیخته کمی و کیفی استفاده شده است. جامعه آماری شامل تمام متخصصان حوزه آموزش در فدراسیون‌های ورزشی و وزارت ورزش و جوانان به تعداد 300 نفر بودند. در بخش کیفی با توجه به روش نمونه‌گیری گلوله برفی و هدفمند ...
بیشتر
هدف تحقیق حاضر، تدوین چارچوب توسعه ویژگی‌های رفتاری برای سطوح مربیگری در ایران است. روش تحقیق اکتشافی و از لحاظ جمع‌آوری داده‌ها از روش آمیخته کمی و کیفی استفاده شده است. جامعه آماری شامل تمام متخصصان حوزه آموزش در فدراسیون‌های ورزشی و وزارت ورزش و جوانان به تعداد 300 نفر بودند. در بخش کیفی با توجه به روش نمونه‌گیری گلوله برفی و هدفمند 18 نفر انتخاب و مصاحبه تا دستیابی به اشباع نظری انجام شد. در بخش کمی نیز بر اساس جدول مورگان 217 نفر به روش تصادفی طبقه‌ای انتخاب شدند. ابزار پژوهش در بخش کمی پرسشنامه محقق‌ساخته حاصل از مصاحبه بخش کیفی تحقیق بود. روایی صوری و محتوایی پرسشنامه توسط متخصصین مربوطه رسید و روایی سازه آن با روش تحلیل عاملی اکتشافی تائید شد. پایایی آن نیز در یک مطالعه مقدماتی بر روی 30 نفر از اعضای جامعه با استفاده از آزمون آلفای کرونباخ تائید شد. تحلیل داده‌ها با روش‌های آمار توصیفی و استنباطی به کمک بسته‌های آماری SPSS و AMOS نسخه 23 انجام شد. یافته‌ها نشان داد 11 عامل مؤثر بر توسعه دانش و مهارت‌های کاربردی برای سطوح مربیگری در ایران شامل عوامل آموزشی، مدیریتی، دانش افزایی، ساختاری، نظارت و کنترل، تجهیزات و تکنولوژی، حقوقی، فردی، بومی‌سازی، تبلیغات و رسانه و استعدادیابی و پایه وجود دارد که همگی از نقش معناداری در توسعه ویژگی‌های رفتاری برای سطوح مربیگری برخوردار بودند. همچنین، مدل توسعه دانش و مهارت‌های کاربردی برای سطوح مربیگری در ایران از برازش مناسبی برخوردار بود و می‌تواند مورد استفاده دست اندرکاران مربیگری در ایران قرار گیرد.
