هدف پژوهش حاضر، بررسی ارتباط رضایت شغلی و عدالت سازمانی با اهمالکاری در بین کارکنان هیأت‌های ورزشی شهر همدان بود. روش پژوهش، توصیفی از نوع همبستگی بود. نمونه‌ای تصادفی از کارکنان به حجم 162 نفر انتخاب شدند. برای جمع‌آوری داده‌ها از پرسش‌نامه‌های تعلل‌ورزی تاکمن (1991)، رضایت شغلی بری فیلد و روث (1951) و عدالت سازمانی نیهوف و مورمن ...
بیشتر
هدف پژوهش حاضر، بررسی ارتباط رضایت شغلی و عدالت سازمانی با اهمالکاری در بین کارکنان هیأت‌های ورزشی شهر همدان بود. روش پژوهش، توصیفی از نوع همبستگی بود. نمونه‌ای تصادفی از کارکنان به حجم 162 نفر انتخاب شدند. برای جمع‌آوری داده‌ها از پرسش‌نامه‌های تعلل‌ورزی تاکمن (1991)، رضایت شغلی بری فیلد و روث (1951) و عدالت سازمانی نیهوف و مورمن (1993) استفاده شد. روایی صوری و محتوایی پرسش‌نامه‌ها، توسط افراد صاحب‌نظر بررسی و تأیید شدند. داده‌های گردآوری شده از طریق ضریب همبستگی پیرسون و رگرسیون گام به گام مورد تجزیه و تحلیل قرار گرفتند. نتایج نشان داد بین رضایت شغلی و اهمالکاری و عدالت مراوده‌ای با اهمالکاری همبستگی معناداری وجود ندارد. نتایج نشان داد همبستگی منفی معنادار بین عدالت سازمانی کل، عدالت توزیعی، عدالت رویه‌ای با اهمالکاری وجود داشت. همچنین نتایج رگرسیون به روش گام به گام نشان داد که عدالت توزیعی و رویه‌ای تبیین کننده مناسبی برای اهمالکاری می باشند. مدیران می‌توانند با استفاده از توزیع‌های مناسب و اتخاذ رویه‌های منصفانه در سازمان میزان عدالت توزیعی و رویه‌ای را افزایش داده و از این طریق میزان اهمالکاری و کم‌کاری کارکنان را در سازمان به حداقل ممکن تقلیل دهند.
