ولی نوذری؛ محمدحسن بوستانی
دوره 1، شماره 1 ، فروردین 1393، ، صفحه 31-38
چکیده
این تحقیق با هدف بررسی ارتباط بین سبک های تصمیم گیری مربیان با میزان رضایتمندی و تحلیل رفتگی بازیکنان لیگهای برتر بسکتبال مردان و زنان ایران در سال 91-90 انجام شده است. روش انجام پژوهش از نوع همبستگی است. نمونه آماری شامل 201 نفر از ورزشکاران زن و مرد(110 نفر زن و 91 نفر مرد) بود. ابزار مورداستفاده شامل پرسشنامه سبک تصمیمگیری ...
بیشتر
این تحقیق با هدف بررسی ارتباط بین سبک های تصمیم گیری مربیان با میزان رضایتمندی و تحلیل رفتگی بازیکنان لیگهای برتر بسکتبال مردان و زنان ایران در سال 91-90 انجام شده است. روش انجام پژوهش از نوع همبستگی است. نمونه آماری شامل 201 نفر از ورزشکاران زن و مرد(110 نفر زن و 91 نفر مرد) بود. ابزار مورداستفاده شامل پرسشنامه سبک تصمیمگیری اسکـــات و بروس، پرسشنامه تحلیل رفتگی ورزشکاران رادک و اسمیت؛ همچنین پرسشنامه رضایتمندی ورزشکاران چلادورای و ریمر است که پایایی ابزارها با استفاده از ضریب آلفا کرونباخ و روایی آن به روش تحلیل عاملی مورد تأیید قرار گرفته است. برای تحلیل داده ها از میانگین، فراوانی، درصد، ضریب همبستگی، رگرسیون به روش گام‌به‌گام، آزمون t و تحلیل واریانس یکراهه استفاده شد. یافته ها نشان داد که بین سبکهای تصمیم گیری مربیان (عقلانی، شهودی، آنی، اجتنابی و وابستگی) و تحلیل رفتگی ورزشکاران (فرسودگی عاطفی، کاهش عمـــــلکرد و بی علاقگی) رابطه منفی و معناداری وجود دارد (0/604-= r). بین سبکهای تصمیمگیری مربیان (عقلانی، شهودی، آنی، اجتنابی و وابستگی) و رضایتمندی ورزشکاران (تمرین و آموزش، رفتار شخصی، عملکرد فردی و عملکرد تیمی) رابطه مثبت و معنیداری وجود دارد (0/613= r) . سبکهای تصمیمگیری عقلانی، وابستگی، آنی و اجتنابی 61% تغییرات تحلیل رفتگی ورزشکاران را تبیین میکند و اثر مستقیم و منفی بر تحلیل رفتگی دارند (001/0>P). سبکهای تصمیم گیری اجتنابی، وابستگی، شهودی و عقلانی 55% تغییرات رضایتمندی ورزشکاران را تبیین میکند و اثر مستقیم و مثبتی بر رضایتمندی ورزشکاران دارد (001/0>P). با توجه به پژوهش حاضر می توان گفت که با افزایش هریک از سبکهای تصمیم گیری مربیان، میزان زیرمقیاس ها و مقیاس رضایت مندی ورزشکاران افزایش می یابد و با کاهش آنها سبــــکهای تصمیمگیری هم با کاهش مواجه میشود.
