علی جلیلی شیشوان
چکیده
هدف پژوهش حاضر، تعیین اثر بخشی مداخله ورزشی مبتنی بر برنامه‌های بین‌نسلی بر شادکامی و بهزیستی‌ذهنی در ورزشکاران بدنسازی می‌باشد. روش تحقیق نیمه‌آزمایشی و به‌صورت پیش‌آزمون-پس‌آزمون با گروه کنترل می‌باشد. نمونه مورد مطالعه شامل30 ورزشکار بدنساز مرد در قالب دو گروه می‌باشد (شامل 15 نفر بدنساز به‌عنوان گروه آزمایشی و 15 نفر بدنساز ...
بیشتر
هدف پژوهش حاضر، تعیین اثر بخشی مداخله ورزشی مبتنی بر برنامه‌های بین‌نسلی بر شادکامی و بهزیستی‌ذهنی در ورزشکاران بدنسازی می‌باشد. روش تحقیق نیمه‌آزمایشی و به‌صورت پیش‌آزمون-پس‌آزمون با گروه کنترل می‌باشد. نمونه مورد مطالعه شامل30 ورزشکار بدنساز مرد در قالب دو گروه می‌باشد (شامل 15 نفر بدنساز به‌عنوان گروه آزمایشی و 15 نفر بدنساز به‌عنوان گروه کنترل) که به‌روش نمونه‌گیری تصادفی خوشه‌ای چند مرحله ای انتخاب شدند. گروه آزمایش تحت مداخله ورزشی مبتنی بر برنامه های بین نسلی قرارگرفتند، اما برای گروه کنترل مداخله انجام نشد. ابزارهای گردآوری داده‌ها شامل پرسشنامه شادکامی آکسفورد(1995) ، پرسشنامه فرم کوتاه بهزیستی ذهنی ریف و سینگر (2006) و روش مداخله ورزشی مبتنی بر برنامه‌های بین نسلی بود. جهت تحلیل داده‌های پژوهش حاضر از آزمون تحلیل کواریانس ANCOVA و نرم‌افزار SPSS25استفاده شد. نتایج نشان داد که تفاوت معناداری بین نمرات پیش آزمون و پس‌آزمون گروه آزمایشی و همچنین تفاوت معناداری بین دوگروه آزمایشی و گواه در شادکامی و بهزیستی ذهنی ورزشکاران بدنسازی وجود داشت. انجام مداخلات ورزشی بر متغیر شادکامی و بهزیستی ذهنی اندازه اثر بزرگتر را داشته است. ورزشکاران بدنساز شرکت کننده در جلسات مداخله ورزشی مبتنی بر برنامه‌های بین نسلی قرار در مقایسه با گروه کنترل و درمقایسه با قبل از مداخله درمجموع بهزیستی ذهنی و شادکامی بیشتری را تجربه کردند.
