نوع مقاله : مقاله پژوهشی

نویسندگان

1 مدیریت ورزشی دانشکده تربیت بدنی دانشگاه ازاد اسلامی واحد تهران شمال

2 استاد دانشگاه علامه تهران ایران، دانشکده تربیت بدنی

3 استاد دانشگاه ازاداسلامی واحد علوم تحقیقات تهران

4 استادیار گروه تربیت بدنی، دنشگاه آزاد اسلامی واحد تهران شمال

5 استادیار گروه مدیریت ورزشی دانشگاه پیام نور

چکیده

هدف تحقیق حاضر، تدوین چارچوب توسعه ویژگی‌های رفتاری برای سطوح مربیگری در ایران است. روش تحقیق اکتشافی و از لحاظ جمع‌آوری داده‌ها از روش آمیخته کمی و کیفی استفاده شده است. جامعه آماری شامل تمام متخصصان حوزه آموزش در فدراسیون‌های ورزشی و وزارت ورزش و جوانان به تعداد 300 نفر بودند. در بخش کیفی با توجه به روش نمونه‌گیری گلوله برفی و هدفمند 18 نفر انتخاب و مصاحبه تا دستیابی به اشباع نظری انجام شد. در بخش کمی نیز بر اساس جدول مورگان 217 نفر به روش تصادفی طبقه‌ای انتخاب شدند. ابزار پژوهش در بخش کمی پرسشنامه محقق‌ساخته حاصل از مصاحبه بخش کیفی تحقیق بود. روایی صوری و محتوایی پرسشنامه توسط متخصصین مربوطه رسید و روایی سازه آن با روش تحلیل عاملی اکتشافی تائید شد. پایایی آن نیز در یک مطالعه مقدماتی بر روی 30 نفر از  اعضای جامعه با استفاده از آزمون آلفای کرونباخ تائید شد. تحلیل داده‌ها با روش‌های آمار توصیفی و استنباطی به کمک بسته‌های آماری SPSS و AMOS نسخه 23 انجام شد. یافته‌ها نشان داد 11 عامل مؤثر بر توسعه دانش و مهارت‌های کاربردی برای سطوح مربیگری در ایران شامل عوامل آموزشی، مدیریتی، دانش افزایی، ساختاری، نظارت و کنترل، تجهیزات و تکنولوژی، حقوقی، فردی، بومی‌سازی، تبلیغات و رسانه و استعدادیابی و پایه وجود دارد که همگی از نقش معناداری در توسعه ویژگی‌های رفتاری برای سطوح مربیگری برخوردار بودند. همچنین، مدل توسعه دانش و مهارت‌های کاربردی برای سطوح مربیگری در ایران از برازش مناسبی برخوردار بود و می‌تواند مورد استفاده دست اندرکاران مربیگری در ایران قرار گیرد.

کلیدواژه‌ها

  1. Andam, Reza., RoohParvar. The Relationship between Coaching Competency and Athletes' Satisfaction. Sport Physiology and Sport Management Research. Summer 2016, 8(2): 19-31.
  2. Bonyan, Abbas., Kashef, Majid. The Different Legal Viewpoints between Male and Female Sport Coaches in the Sport Events. Applied Research of Sport Management, Spring 2014, 2(4): 79-90.
  3. Cushion, C. J. Coach Behavior. In J. Lyle & C. J. Cushion (Eds.), Sports coaching professionalization and practice. London: Elsevier. 2010: 243-253.
  4. Cushion, C., Ford, P. R., & Williams, A. M. Coach Behavior and practice structures in youth soccer. Journal of Sports Sciences, 2012, 30(15):1631–1641.
  5. Fairhurst, K.E., Bloom, G.A., Harvey, W.J. The Learning and Mentoring Experiences of Paralympic Coaches. Disability and Health Journal, DOI: 10.1016/ j.dhjo.2016.10.007.
  6. Gammelsæter, H. Leader Succession and Effectiveness in Team Sport. Business and Management: An International Journal, 2013, 3(4): 285–296.
  7. Kazemipoor, Ahmad., MehdiPour, Abdolrahman., Azemshat, Tahereh. Designing and Compiling the Selection Criteria for the Coach of the Iranian National Football Team. Sport Management Studies, November 2015,32: 51-72.
  8. Memari, Zhaleh., Hamidi, Mehrzad., Seifi Salami, Tahereh. Program Study, Evaluation and Development of Sports Coaches in Selected Countries and Suggestions. Applied Research of Sport Management, Summer2013, 2(2): 99-112.
  9. Rafael, A., Tedesqui, B., & Brittany, A. Focus on what? Applying Research Findings on Attentional Focus for Elite Level Soccer Coaching. Journal of Sport Psychological in Action, 2019, 4 (2): 122-132.
  10. Santos, S. Coaches’ Perceptions of Competence and Acknowledgement of Training Needs Related to Professional Competences. Journal of Sports Science and Medicine, 2013, 9: 62-70.
  11. Yaghobi, Ali., Forghani Ozrudi, MohammadBagher. The Relationship Between Leadership and Responsibility in the Executive Office of Physical Education in Tehran City. Sport Management Review, 2015, 28: 151-166.